วันเสาร์ที่ 9 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2556






บัวกลางป่า

ณ กลางป่าแห่งหนึ่ง ที่นั่นมีสระน้ำกว้างใหญ่ ใสสะอาด   และมีดอกบัวนานาพรรณ   ฝูงผึ้ง ผีเสื้อ   บินตอมดมดอกบัวอย่างเริงร่า  

ในขณะเดียวกัน   ใต้น้ำนั้นกลับขุ่นหมองด้วยแรงอารมณ์ของ ”กูรมะ”เต่าหนุ่มเลือดร้อน   หยิ่งผยอง   และทะเยอทะยาน

กูรมะต้องการออกจากสระแห่งนี้   เพื่อไปอยู่บนดินแดนที่สวยงาม   เขาได้แต่อิจฉาดอกบัว   ที่ได้เห็นพระอาทิตย์ขึ้นทุกเช้า   และได้เห็นความสวยงามของธรรมชาติรอบๆตัว

วันหนึ่งกูรมะได้เจอ   “วนัชพร”   บัวสาวแสนสวย

กูรมะ : ฉันอยากดูพระอาทิตย์ยามเช้าอย่างเธอจังเลย  แต่ฉันไม่สามารถขัดคำสั่งของพ่อแม่เพื่อขึ้นไป                                                                                          ข้างบน

วนัชพร : เธอรู้ได้อย่างไรว่าข้างบนนี้สวยงาม

กูรมะ : อย่างน้อยก็คงไม่เงียบเหงาเหมือนที่นี่แน่

วนัชพร : เธอรู้ไหม   กว่าฉันจะโผล่พ้นน้ำขึ้นมาได้ ต้องพบกับอุปสรรคขนาดไหน   ตอนที่ฉันอยู่ในตรมก็เสี่ยงต่อการถูกปลากิน   พอโผล่พ้นตรมได้ก็เสี่ยงต่อการถูกสัตว์น้ำทำให้หัก   ตอนกำลังปริ่มน้ำก็เสี่ยงต่อการถูกน้ำพัดหัก   กว่าจะโผล่พ้นน้ำมาได้   ต้องใช้ความอดทน   ความพยายาม   และต้องรู้จักปรับตัวอยู่ในสภาพแวดล้อมนี้ได้   แล้วเธอล่ะ   เจอปัญหา   เจอความไม่พอใจ   ไม่สบายใจ   ก็จะหนีซะแล้ว

            เมื่อกูรมะได้ฟังดังนั้นก็คิดได้   และพอใจในสิ่งที่มีอยู่    และอยู่ร่วมกับผู้อื่นได้อย่างมีความสุข