บัวกลางป่า
ณ กลางป่าแห่งหนึ่ง ที่นั่นมีสระน้ำกว้างใหญ่ ใสสะอาด และมีดอกบัวนานาพรรณ ฝูงผึ้ง ผีเสื้อ บินตอมดมดอกบัวอย่างเริงร่า
ในขณะเดียวกัน ใต้น้ำนั้นกลับขุ่นหมองด้วยแรงอารมณ์ของ
”กูรมะ”เต่าหนุ่มเลือดร้อน
หยิ่งผยอง และทะเยอทะยาน
กูรมะต้องการออกจากสระแห่งนี้
เพื่อไปอยู่บนดินแดนที่สวยงาม
เขาได้แต่อิจฉาดอกบัว
ที่ได้เห็นพระอาทิตย์ขึ้นทุกเช้า
และได้เห็นความสวยงามของธรรมชาติรอบๆตัว
วันหนึ่งกูรมะได้เจอ
“วนัชพร” บัวสาวแสนสวย
กูรมะ : ฉันอยากดูพระอาทิตย์ยามเช้าอย่างเธอจังเลย แต่ฉันไม่สามารถขัดคำสั่งของพ่อแม่เพื่อขึ้นไป
ข้างบน
วนัชพร : เธอรู้ได้อย่างไรว่าข้างบนนี้สวยงาม
กูรมะ : อย่างน้อยก็คงไม่เงียบเหงาเหมือนที่นี่แน่
วนัชพร : เธอรู้ไหม
กว่าฉันจะโผล่พ้นน้ำขึ้นมาได้ ต้องพบกับอุปสรรคขนาดไหน ตอนที่ฉันอยู่ในตรมก็เสี่ยงต่อการถูกปลากิน พอโผล่พ้นตรมได้ก็เสี่ยงต่อการถูกสัตว์น้ำทำให้หัก
ตอนกำลังปริ่มน้ำก็เสี่ยงต่อการถูกน้ำพัดหัก กว่าจะโผล่พ้นน้ำมาได้ ต้องใช้ความอดทน ความพยายาม
และต้องรู้จักปรับตัวอยู่ในสภาพแวดล้อมนี้ได้ แล้วเธอล่ะ
เจอปัญหา เจอความไม่พอใจ ไม่สบายใจ
ก็จะหนีซะแล้ว